در مطلب متفاوت آیراوت به بررسی بیماران مبتلا به اوتیسم و حیوان خانگی می پردازیم.
بسیاری از خانواده ها از اینکه فرزندانشان مبتلا به بیماری اوتیسم هستند، رنج می برند. آن ها از ارتباط برقرار کردن با بیمارات مبتلا به اوتیسم و فرزندانشان همچون آغوش گرفتن آن ها بیم دارند، زیرا امکان دارد فرزند بیمارشان دچار ترس و استرس شدید شود.
اوتیسم یا در خودماندگی نوعی بیماری است که فرد مبتلا برای برقرار کردن ارتباط با اطرافیانش دچار مشکل می شود.
بیماران مبتلا به اوتیسم و حیوان خانگی
سگ هایی وجود دارند که برای حفاطت از این بیماران آموزش می بینند و اگر بیمار دچار حملات بیماری شد، پدر یا مادر کودک را خبر دار می کنند. کودکان اوتیسمی با این سگ های اموزش دیده به راحتی ارتباط برقرار می کنند و دلیل این ارتباط این است که رفتار سگ ها با انسان تفاوت دارد.
دکتر گرچن کارلایل در این زمینه می گوید:
سگ ها رابطه بی قید و شرط و همراهی بدون قضاوت با کودک و بیماران مبتلا به اوتیسم برقرار می کنند و کودک بیمار نیز از این نوع رابطه بهره های زیادی می برد.
بیماری اوتیسم به گونه ای است که تا به امروز هیچ دارویی برای درمان آن پیدا نشده است.
وفاداری، محبت و حس مراقبتی که در این حیوانات مهربان وجود دارد باعث شده است که این بیماران بتوانند با اطرافیان خود به خوبی ارتباط بر قرار کنند.
