بینایی طوطی ها
طوطی برای بقای زندگی خود به میزان بسیار زیادی از حس بینایی اش استفاده می کند. سیستم بینایی طوطی ویژگی های خاصی مانند توانایی دید رنگی، توانایی تشخیص نورهای فلورسنت و ماورای بنفش و قدرت دید بسیار بالا را دارد. بیشتر پرندگان و موجودات دیگر برای انجام کارهای روزانه ی خود به توانایی بینایی احتیاج دارند، قدرت بینایی در پرندگان نسبت به پستانداران ۲ تا ۸ برابر بیشتر است. به همین دلیل چشم پرندگان نسبت به سرشان بزرگتر است و در واقع تصاویر به همان نسبت در شبکیه چشم پرندگان ایجاد می شود. طوطی ها در بین دیگر پرندگان از قدرت بینایی کمتری بهره مند می باشد به دلیل مسطح بودن چشم هایش تصاویر کوچک در شبکیه ایجاد می شود.
این چشمان تیزبین به او این امکان را می دهد که از فاصله بسیار دور هم قادر باشد تصاویر را با وضوح بالا ببیند. صدمه دیدن سیستم بینایی طوطی ممکن است باعث بروز مشکلاتی از قبیل بی میلی به پرواز، باز نگه داشتن یک پنجه رو به بالا، حالت غیر طبیعی سر، پرکنی و بی اشتهایی شود.
یکی از مهم ترین دلایل چرخش سر و گردن پرندگان به این علت است که کره چشم پرندگان تمام حدقه را تشکیل می دهد و این موضوع باعث می شود که پرندگان نتوانند چشم خود را به راحتی حرکت دهند. پرندگان چشمانی نامتقارن دارند و دارای دید دو چشمی هستند.
از علائم مهمی که طوطی دچار مشکل در بینایی و نرسیدن نور کافی به این پرنده می شود، می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- بی میلی به پرواز
- بالا نگه داشتن یک پنجه به صورت باز
- غیر طبیعی نگه داشتن سر
- پر کنی
- بی اشتهایی و …
عدم کیفیت در زندگی طوطی ها باعث ایجاد مشکلات بینایی از جمله کوری و آب مرواریدی شدن چشم در آن ها می شود.
حس شنوایی طوطی ها
یکی دیگر از فاکتورهای مهم برای انجام دادن امور در زندگی موجودات حس شنوایی است. طوطی ها مانند سایر پرندگان صداها را می شنوند و نسبت به آنها واکنش نشان می دهند و در واقع حس شنوایی قوی هم دارند. پرندگان فاقد گوش بیرونی هستند و سیستم شنوایی آنها شامل گوش میانی است که بوسیله یک حفره در کنار سر به داخل متصل می شود. طوطی از حس شنوایی برای تعیین مسیر و حضور شکارچیان در محیط اطراف بهره می برد. ارتباط زیادی بین حس شنوایی و بینایی در پرندگان وجود دارد. در واقع آنها زمانی که صدایی را می شنوند، سرشان را به سمت صدا می چرخانند تا بهتر بتوانند صدا را شنیده و موقعیت را ارزیابی کنند. پرندگان مخصوصا طوطی ها برای اینکه بدانند به کدام جهت در آسمان و محیط اطرافشان پرواز کنند و هم چنین این که متوجه حضور شکارچی و یا شکارشان شوند، از این حس استفاده می کنند.
آواز و صداهایی که پرندگان از خود تولید می کنند از پیچیده ترین ارتعاشات صوتی می باشد و باعث شده انسان شوق بسیار زیادی برای شناخت و درک حس شنوایی در پرندگان شود.
شنیدن صدا در اکثر پرندگان به جز جغد از راه دور بسیار ضعیف است و دارای تفاوت زمانی و شدت در بین آن ها می باشد، این موضوع به دلیل آن که پرندگان دارای سری کوچک و گوش های نزدیک به هم هستند.
حس چشایی طوطی ها
قدرت چشایی در اکثر پرندگان در زبان آن ها قرار دارد و نسبت به موجودات دیگر از قدرت نا چیزی برخوردار هستند، البته طوطی نسبت به پرندگانی مانند مرغ و کبوتر از قدرت چشایی بیشتری برخوردار است. طوطی ها برای مزه کردن خوراکی ها و چشیدن از زبانشان استفاده می کنند. آنها گاهی برای لذت بردن از مزه غذایی که دوست دارند حتی با وجود سیری آن را می جوند تا همواره مزه مورد علاقه روی زبانشان بماند. طوطی زبان قوی دارد و ساختار زبانش کاملا تکامل یافته است. فرم زبان این پرنده بطور کامل با نوع غذایی که می خورد تطبیق می کند. برای مثال طوطی هایی که خوراکی های نرم مانند میوه ها، شهد گل ها و مایعات را بیشتر مصرف می کنند، زبانشان فرم مویین دارد و آنهایی که عمدتا دانه خوار هستند، برای اینکه بهتر و راحتتر بتوانند پوست دانه را بکنند زبانی ضخیم، محکم و قوی دارند.
بیشتر پرنده ها مزه اسید و نمک را به راحتی تشخیص می دهند و طبق مطالعات علمی نشان داده شده که مزه ها طبق انتخاب و مقداری که مورد مصرف پرنده قرار می گیرد قابل تشخیص خواهد بود. تجربه نشان داده است که طوطی و مرغ عشق مواد آبکی شیرین را نسبت به آب بیشتر ترجیح می دهند.
حس بویایی طوطی ها
حس بویایی در اغلب پرندگان از جمله طوطی بسیار کم است. طوطی ها از این حس برای پیدا کردن غذا، محل لانه سازی، مسیریابی، جفت یابی و بزرگ کردن جوجه ها استفاده می کنند. بیشتر پرندگان از قدرت بویایی خود برای یافتن محل غذا، جهت یابی، مسیریابی، بازگشت به لانه، تولید مثل و بزرگ کردن جوجه ها استفاده می کنند. این موضوع را هم باید بدانید که حس بویایی در طوطی ها بسیار کم می باشد.
لامسه طوطی ها
حس لامسه در بین پرندگان مختلف متفاوت است. گیرنده های حس لامسه به سه دسته لمسی، گرما و درد تقسیم می شوند. در طوطی ها این حس بیشتر در منقار و پوست متمرکز است، البته گیرنده های لمسی در تمام سطح پوست پرنده وجود دارند. در کل طوطی سانان بیشتر از منقار و پاها برای لمس اجسام استفاده می کنند و گیرنده های احساس درد هم در این نواحی بیشتر هستند. حس لامسه که در کل بدن طوطی وجود دارد نقش بسیار مهمی در حرکت پرها ایفا می کند.
طوطی برای این که اینکه شرایط محیط اطراف خودش را درک کند از حس لامسه استفاده می کند که منقار و پوست این پرنده در این حس درگیر می باشد و دارای گیرنده های حسی مانند :
- لمسی
- گرما
- درد
می باشد.
